Nieuw erfrecht

In het nieuwe erfrecht is de minimale verkrijging van een kind niet langer een verkrijging in natura, maar een vordering in geld. Een onterfd kind heeft dus niet langer recht op een (beperkt) erfdeel en wordt dus niet langer automatisch mede-eigenaar van de goederen van de nalatenschap. Liet de erflater bijvoorbeeld een huis na, dan heeft een onterfd kind niet langer recht op mede-eigendom van dat huis. Een onterfd kind krijgt onder het nieuwe erfrecht recht op een vordering ter grootte van een deel van de waarde van het huis.

Het breukdeel van de minimale verkrijging is niet langer afhankelijk van het aantal kinderen dat er is. De minimale verkrijging is altijd (een vordering ter grootte van) de helft van de verkrijging die het kind 'normaal' zou hebben gekregen. Laat de overledene één kind na, dan is de minimale verkrijging van dat kind de helft van de nalatenschap. Laat de overledene twee kinderen na, dan is de minimale verkrijging van ieder kind een/vierde deel van de nalatenschap. Laat de overledene vier kinderen na, dan is de minimale verkrijging van ieder kind een/achtste deel van de nalatenschap, enzovoorts.