ls partners met kinderen zonder testament overlijden, is de zogenaamde wettelijke verdeling van toepassing. Deze wettelijke verdeling komt er op neer dat de langstlevende eigenaar wordt van alle bezittingen en ook de schulden voor zijn rekening neemt, terwijl de kinderen hun erfdeel tegoed houden in de vorm van een vordering in geld. Deze vordering is in principe pas opeisbaar bij het overlijden van de langstlevende echtgenoot. Deze wettelijke verdeling heeft het nadeel dat als de vorderingen van de kinderen groter zijn dan hun vrijstelling (€ 20.946,00 per kind in 2020) er over dit meerdere erfbelasting verschuldigd is. De langstlevende ouder dient dit voor te schieten. Dit kan tot problemen leiden als het geld "in de stenen zit".

n een tweetrapstestament kies je ervoor om de heffing van erfbelasting zoveel mogelijk uit te stellen tot het overlijden van de langstlevende echtgenoot. Met dit testament worden eventuele financiële problemen dus voorkomen wanneer het geld "in de stenen zit". Daarvoor wordt gebruik gemaakt van de "tweetrapsmaking": bij het eerste overlijden erft de langstlevende echtgenoot alles (dit is de eerste trap). Gezien de hoogte van de vrijstelling van de langstlevende echtgenoot (€ 661.328,00 in 2020) zal er bij het eerste overlijden vaak geen erfbelasting verschuldigd zijn. Overlijdt daarna de langstlevende echtgenoot, dan gaat het hele vermogen naar de kinderen. De helft van het vermogen vererft vanuit de eerstoverleden ouder (dit is de tweede trap) en de andere helft van het vermogen vererft vanuit de langstlevende ouder. Omdat de kinderen erven uit twee nalatenschappen, wordt er met deze constructie een besparing aan erfbelasting gerealiseerd.